Verhaal van ......Theo uit Rotterdam
Even een kleine uitleg over deze verhalen schrijver. De heer Theo Tournier heeft in 1942 een jaar lang als negen jarig jongetje op de boerderij verbleven van de familie Sanders aan het Eind A54. ( Soeterbeekseweg nu )
Theo kwam uit een gezin in Rotterdam, en ook zijn 1 jaar ouder broertje werd ondergebracht in Nederwetten.
Hier volgt zijn verhaal.......
Ik, Theo Tournier, uit Rotterdam, ontving van Toon Sanders, U welbekend, een brief met de vraag of ik misschien foto's had of iets te vertellen had over de familie Frans Sanders uit Nederwetten, waar ik ooit gastkind zou zijn geweest.!
Dat kan ik inderdaad.!
Helaas geen foto's, maar wel goede en fijne herinneringen.
Het was toen in 1942, Maart of April, dat ik als R"dams bleekneusje als gastkind voor ongeveer een jaar, een heel gastvrij onthaal heb genoten.
Hoe kwam ik daar op dat adres Eind A 54 in Nederwetten?
In die tijd was in Rotterdam een R.K. familievereniging gastgezinnen aan het zoeken om stadskinderen enkele weken op het platteland onder te brengen, om hen wat bij te laten komen en wat minder te confronteren met het militaire en oorlogsgedoe.
Pater Renders uit Woensel, Noord-Brabant, die in die tijd de leiding had in het :
S(int) F(ranciscus) L(iefdewerk), Rotterdam west, heeft in het Brabandse land vele families over weten te halen om een kind liefdevol op te nemen.
Ook mijn broertje Leo, 10 jaar en ik, Theo, 9 jaar, waren daarbij en nog nooit van huis geweest!!
Noord-Brabant, waar is dat!?
Wij waren nog te jong om dat precies te weten. Hoe we feitelijk in Eindhoven zijn gekomen is mij ontgaan, maar wel hoe wij bij onze gastfamilies zijn gekomen.! Op platte wagens met paard en met kistjes om op te zitten, van een melkfabriek, St. Joseph, meen ik. Ook de reisleiders uit R'dam reden erop mee om ons op het goede adres af te leveren.
We waren met ongeveer 30 kinderen van plm. 7 tot 12 jaar en toen maar zingend op weg door Eindhoven in de richting Woensel. Wat was dat, voor ons, een lange weg!
Bij de splitsing Woensel, Nuenen en Nederwetten gingen de wagens uit elkaar. Drie richtingen uit naar hun bestemmingen.
Bijna aangekomen.!
Na enkele honderden meters lag en ligt nog steeds een boerderij, waar het eerste kind werd afgehaald, als dezelfde familie of erven er nog wonen heetten ze Rooyakkers, dacht ik.
Daarna, weer links, een kind bij de fam. Piet (?) Sleegers en toen.......ik! Op Eind A 54 de fam. Frans Sanders! Een rietgekapte grote boerderij met een tuintje voor het woongedeelte en daarnaast een heleboel grote deuren en ook stalramen, meen ik.
De boerderij van jullie opa en oma en ooms en tantes.!
De reisleiders brachten de kinderen naar de boerderijen, zo ook met mij, waar ik werd opgewacht door Moeder Marie en Anna.
Was wel spannend hoor, want Anna was, vond ik, wel erg groot.
Ik was er dus! 100 km. van huis!
"Dag jongen", en ik kreeg een hand, ben je daar?
Hoe heet je? Theo, mevrouw! Ik ben geen mevrouw, (horen jullie het haar zeggen!!!), noem me maar moeder en zij heet Anna.!
Dat stelde mij wel een beetje op mijn gemak, want het huilen stond mij nader dan het lachen.!
Later op de middag werd er kennis gemaakt met de jongens, in mijn optie al mannen, Harry, Theo, toen Tiedoor, en Tiny, de jongste, waar ik bij zou gaan slapen, in de opkamer.
Marinus, Piet en Frits heb ik natuurlijk ook ontmoet, al weet ik niet of zij nog thuis woonden. Wel meen ik te weten dat Piet en Frits bij Philips werkten en Marinus in het veevoer zat.!
Antoon en Bertus, die ik later zou ontmoeten, bij Philips en een melkfabriek.!
Dat was de eerste dag!
De volgende dag werd ik op sleeptouw genomen door Tiny, die me de boerderij en omgeving heeft laten zien en me ook even naar de boerderij bracht, waar mijn broertje Leo terecht was gekomen. gelukkig heel dichtbij op A 52, bij Louis Sleegers, een 50 meter verder. Wat was ik blij om hem te zien! Ze hadden ook daar natuurlijk nog koeien op stal, die hij heel trots wilde laten zien.! Ook heel groot en mooi, maar bij ons(!!!!) stond het mooiste kalf! Een zwart/witte namelijk, wat in die tijd heel, heel zeldzaam was in Brabant.!!
Dat was de tweede dag.
Dit is natuurlijk wel Theo maar niet het bewuste kalf natuurlijk.
Foto gemaakt bij Bernard en Carina tijdens de Campina Open boerderij dag op tweede pinksterdag 2009.
riep vader Frans me. Jongen, kom eens hier. Wat is er toch? Ben je hier niet géreh? Ik had namelijk al 2 avonden in bed liggen snikken, had Tiny, waarbij ik sliep, gezegd. Ja, toch wel vader, maar ik mis mijn moeder erg ( ik was toch pas 9 en 100 km ver van huis ! ). Toen vader weer: "huil maar niet meer, we vinden er wel wat op"! Een halve week later was mijn moeder er! Wil je mee naar huis, vroeg ze......? Nee, ik wil echt blijven, maar die mannen zijn zo groot! Maar wel lief !. Toen lachte ze. ik zal het nieuwe boek van Pietje bel opsturen, dan heb je wat over Rotterdam te lezen, beloofde ze. En deed!!!. Ik heb het nog ! En ben nu 76!!
Mijn moeder heeft tegen vader en moeder Sanders wat later verteld, wat ik had gezegd en Frans had geglimlacht, zei ze, en hij had gezegd: het komt wel goed met hem!!!. Het komt wel goed. En hij had gelijk. Het kwam wel goed, want wat had ik een verdriet toen ik weer naar Rotterdam terug moest omdat ze, ons kleintjes, thuis erg misten. Wat natuurlijk ook wel logisch was.! Vader in Frankrijk aan het werk en de oudste zoon, pas 18 jaar, ook verplicht in Duitsland!
Dit was dus de derde dag.
zijn me in het geheugen gebleven, omdat ze in een warme omgeving liggen. Wat denk je van iedere avond het rozenhoedje bidden, afwisselend voorgebeden, door iedereen! Blijde, droevige en glorievolle geheimen !. ik ken en bid ze nog! de geloofsbeleving van het gezin van Marie en Frans Sanders heeft, met de opvoeding van mijn eigen ouders, een heel grote invloed gehad! Waar ik heel erg blij mee ben!
Ik zie , ons moeder nog brood snijden, tegen haar borst aan, dat zware rogge, en mij het korstje geven, omdat ik dat zo lekker vond!
Anna zie ik, deeg kneden in de bijkeuken, om brood te bakken, hoewel ik toch ook weleens het wagentje van Sjefke Koolen (?) uit het dorp, bij de kerk op de hoek tegenover Pasmans bij ons voor de deur zag komen!
Ik zie ook Miet de kippen op de bleek nog voeren ! Kiep ! Kiep ! Kiep !
En of ze kwamen!!!!
Volgens mij had ze ook een nieuwe fiets?!
Vader en Theo kan ik mij goed herinneren daar ze zo serieus waren! Klopt dat ? Ik zie beiden de zichten weer scherp slaan op een harde steen achter de boerderij, waar ik graag naar keek.
En ik mocht dan de slijpsteen draaaien! Wow, dat viel wel tegen, want ze drukten het metaal goed stevig tegen de steen!
Harry, werkte dacht ik ook op de boerderij, maar misschien ook bij de melkfabriek ?
En Tiny zat die toen nog op school?? Dat weet ik echt niet.
Nog veel meer komt naar boven, al schrijvend, maar er moet nu maar even een eind aan komen. Ik wil iedereen de groeten doen, die ze hebben wil!!. Laat nog wel even horen, dat wanneer ik, de moerdijkbrug over, Brabant in kom weer "thuis" ben!!.
(Op de foto de hele familie Sanders in die tijd)
Houdoe Waor! Theo, nu 76 jaar, maar jong van hart !
Reactie plaatsen
Reacties