Arno, zoon van Ria en Frans Sanders, heeft aangegeven dat hij het wel ziet zitten, om regelmatig een update vanuit Brazilië te sturen met wat foto's en dergelijke. Wij zullen iedere keer wanneer iemand een aanvulling op een verhaal maakt, dit laten weten via de nieuwspagina.
We kijken uit naar verhalen uit het warme "Brazil"!!!!!!

Dag allemaal,
Wellicht dat sommigen van jullie het nog niet wisten, maar na een jaar in Nederland met Patricia en de kinderen waar de integratie niet zo makkelijk verliep - o.a. met een hele koude winter - zijn wij weer terug in Manaus, Brazilië.
Dat is in etappes gegaan. Eerst de kinderen eind juni zodat zij de tweede helft van het Braziliaanse schooljaar (loopt van februari tot december) volledig konden meemaken. Patricia is 20 augustus teruggegaan en ik ben 1 oktober naar Brazilië gevlogen. Dus inmiddels zo'n anderhalve week in de tropen.
En tropisch is het hier zeker. Het is nu nog het "droge" seizoen wat betekent dat het niet vaak regent en er overal langs de rivier grote stranden zijn ontstaan, wat leuk is met een boot, barbecue en de nodige blikjes bier... Betekent ook dat het heel warm is. Zo tussen de 30 en 40 graden overdag. En dat is ff wennen als je uit Nederland komt waar de herfst al heeft ingezet. Drie keer per dag onder de douche om het zweet weg te spoelen is dan ook eerder regel dan uitzondering. Een sauna doet het dan ook niet bepaalt goed in deze regio. Het is voldoende om een kwartiertje buiten te lopen en wat stevig door te stappen... Echter, ik weet uit ervaring dat - ik ben hier immers al eens een jaar aan een stuk geweest - dat je lichaam zich na een aantal maanden aanpast. Dus komt wel goed.

Papierwerk is inmiddels voor een belangrijk deel achter de rug. Ik heb een RNE (Registro Nacional de Estrangeiros) - wat overeenkomt met een identiteitskaart en een CPF (Cadastro de Pessoas Fisicas) - wat hetzelfde is als een BSN nummer. Ik mag dus al belasting betalen;) Nu is die belasting niet zo hoog in Brazilië (rond de 30%) maar je betaalt heel veel zaken (gezondheid, school) van die andere 70% die wij in Nederland in onze belastingschijven hebben vallen. Als je dan ook kijkt naar de relatief dure apparaten, auto's (en onderhoud en verzekering), algehele staat van publieke voorzieningen (wegen, openbaar transport) dan denk ik dat er uiteindelijk niet zo veel verschil is of er nog wellicht minder overblijft onder de streep. Mensen wij Nederlanders klagen veel over de belasting maar wij hebben het zo slecht nog niet!
Wat betreft belasting betreft hoef ik voorlopig nog niks te betalen omdat ik nog op zoek ben naar een baan. Naar blijkt zijn er op gebied van IT niet zo veel mogelijkheden, IT is grotendeels uitbesteed aan bedrijven of gecentraliseerd in het hoofdkantoor in Sao Paulo of Rio de Janeiro. Ik heb dus ook besloten me te richten op banen in Planning en Logistiek (Supply Chain Management). Daar zijn er op zich genoeg van maar omdat ik geen operationele ervaring heb (alleen strategisch) en omdat bedrijven meestal mensen zoeken met specifieke lokale kennis valt dat tot dus ver nog niet mee. Aan de andere kant ben ik pas net begonnen met gericht zoeken, dus maak ik me nog niet heel druk.
Gelukkig ziet het er wel al veelbelovend uit voor Patricia. Zij heeft dinsdag een tweede gesprek bij een Amerikaans bedrijf (Western Digital) dat hard-drives produceert en in Manaus een fabriek aan het openen is. Zij zal verantwoordelijk worden voor Supply CHain Management en Program Management (het begeleiden van de start van nieuwe producten in de fabriek). Ik ben er zeker van de ze de baan gaat krijgen. Is helemaal op haar lijf geschreven. Dus dat komt wel goed!
Met de kinderen gaat het ook goed. Matheus viert vandaag zijn vijftiende verjaardag. Normaal is dat met een enorm feest (zoals in de Amerika) met honderden gasten allemaal in chique en vaak nog met een bekende persoon (Matheus was afgelopen vrijdag op een feest waar de Braziliaanse voetballer Neymar van Santos een live videoboodschap gaf bv). Maar onze Matheus is in zijn hart een Hollander. Hij vroeg Patricia of hij i.p.v. dat feest niet het geld kon krijgen en dan zou hij zelf wel een klein feestje bouwen met wat vrienden. Zo is hij dan nu ook bij het zwembad en voetbalveld van het condominio (soort besloten wijkje met eigen voorzieningen) met wat flessen frisdrank, pizza's en muziek. Ben er net nog even wezen kijken (kort want geen volwassenen gewenst..) en ziet er goed uit allemaal. Hij voetbalt ook weer. Wil nog steeds meedoen in 2014 (WK in Brazilië voor diegenen die dat nog niet wisten). Na ja, denk niet dat dat zo makkelijk zal zijn maar hij gaat er in elk geval wel voor. Traint 3 keer per week bij zijn club en voetbalt daarnaast elke dag met vrienden. Op school gaat het hem ook goed af. Veel beter als verwacht en ook beter dan voordat hij naar Nederland kwam. We denken dat dat komt omdat het voor hem relatief moeilijker is geweest in Nederland op school en daardoor zijn "Leervaardigheden" heel sterk zijn ontwikkeld. Al met al positief dus!
Vinicius eigenlijk idem dito. Maar waar je bij Matheus voetbal leest moet je bij Vinicius videogame lezen. Playstation, PC, Gamecube, Nintendo WII, Gameboy, XBOX. Hij speelt het allemaal. Wil nu gaan meedoen aan regionale videogame wedstrijden.... Ach ja ieder zo zijn ding!
Zelf gebruik ik mijn tijd om te sporten. Ik loop hard, wandel en zwem. Ben dus al weer aardig op weg om de overtollige kilo's kwijt te raken. Ook lees ik veel Portugees om mijn woordenschat te verbeteren en in het algemeen mijn Portugees. Daarnaast heb ik boeken gekocht voor een PMP (Project Management Professional) certificatie. Altijd al willen doen en nu heb ik daar de tijd voor.
Zo mensen, dit is het dan wel zo'n beetje voorlopig. Binnenkort weer een nieuw berichtje.
Ome Toon, kun jij deze email naar de familie Sanders forwarden - ik heb alleen het waterval email adres.
Pap, kun jij deze email naar de familie Van Breemen forwarden?
Groet,
Arno.

28 oktober 2010
Nu dacht ik dat het nog best lastig kon worden om een baan te vinden zo voor het einde van het jaar (inclusief zomervakantie wanneer de fabrieken dicht gaan) maar ik was nog maar koud begonnen serieus te zoeken en heb inmiddels een baan. Per 3 november start ik als “Gerente de Planejamento e Controle de Materiais” – Supply Chain Manager – bij LG Electronics da Amazonia! En daar ben ik heel blij mee want ik wilde precies iets vinden in dit gebied.

LG Electronics heeft een grote fabriek locatie in Manaus met 2 fabrieken. 1 voor TV en entertainment. De ander voor Airconditioners en magnetrons. Men is bezig met een 3e fabriek voor de productie van LCD panels, zeg maar de “beeldbuizen” van platte Tv's. Ik zal verantwoordelijk zijn voor de TV en entertainment fabriek. Daar moet ik zorgen dat LG de producten kan leveren die de klanten in Brazilië willen en dat de productielijnen niet stilvallen. Dat alles tegen zo laag mogelijke kosten – lees voorraad.
En die voorraad is best lastig want de componenten waarmee de apparaten gemaakt worden zijn vaak lang onderweg. Daarnaast kan het tot 3 weken duren voordat geïmporteerde componenten worden vrijgegeven door de Braziliaanse douane.
Anyway, het ging dus heel snel. Het ging ongeveer zo:
Op donderdagmiddag kreeg ik een telefoontje of ik vrijdagochtend om 10 uur voor een interview naar LG wilde komen. Het interview bleek met de Koreaanse SCM director en een Braziliaanse medewerker. Nu viel me al direct het cultuurverschil op tussen een Koreaans en een Nederlands bedrijf. We hadden een zaaltje nodig en die waren bezet. Met een enkel handgebaar was de ruimte leeg en kon het gesprek beginnen. Het gesprek was eigenlijk niet echt een gesprek maar een tiental vragen van de directeur waar ik op antwoordde. Een van de vragen was of ik problemen had om tot middernacht of in het weekend te werken mocht dat nodig zijn;) Voordat ik het door had (het was minder dan 10 minuten) bedankte hij me en vroeg aan zijn medewerker wat de volgende stap is: naar HR! Dat betekende dus dat hij met me verder wilde! Hij schudde mijn hand en zij tot ziens en ging weer naar zijn bureau. Gelukkig had de Braziliaanse medewerker wel tijd om mij te vertellen over het bedrijf, de sfeer, de afdeling en mijn rol. Hij zij me ook nog dat hij met de directeur zou praten en zeker wist dat ze met me verder wilden!
Zo gezegd zo gedaan! 3 dagen later zat ik bij HR en kreeg een aanbieding die ik heb geaccepteerd.
Ik heb er zin in!
Nu alleen nog uitvinden waarom al mijn Braziliaanse collega’s enigszins beducht zijn voor de Koreaanse bedrijven hier….;)
Groet,

Arno.