Verhaal van....Marco en Elise.


Natuurlijk is deze pagina van Elise en Marco samen, want zij zijn beide op reis geweest. Zo nu weten jullie meteen dat het een reisverslag wordt. Maar niet zomaar een, nee, een halve wereld reisverslag, en dat is niet niks natuurlijk.
6 dagen Hongkong, 15 weken Australië, 7 weken Nieuw-Zeeland, en dan 7 weken Thailand en omstreken, zowaar geen kleinigheid.
En we zouden een kopie van hun eigen reisverslag hier neer kunnen zetten, maar dat kun je al volgen op hun eigen website, die bij ons op de beginpagina staat aangegeven. Dus dat zou niet zo leuk zijn denken wij, vandaar dat wij gekozen hebben voor een andere aanpak. Het vervangt dus ook niet hun reisverslag, maar dient alleen voor deze website.


Hongkong.

Wij gaan zogenaamd over hun schouder meekijken bij hun reisavonturen, en plaatsen daarbij een deel van de foto's die ze gemaakt hebben, en een verhaal gebaseerd op hun reisverhalen.
Maar we zullen ze eerst aan jullie voorstellen, voor diegene die ze nog niet kennen.
Onderstaande foto hebben ze gemaakt of laten maken in Hong Kong.


Links zien we natuurlijk Marco, hij is een zoon van mijn broertje Jan, en wij zijn zonen van Antoon Sanders en Antonetta Hurkmans.

Van Elise, moeten we eerlijk bekennen, is ons nog niet veel bekend, maar dat zal later zeker meer dan goed gemaakt worden. 
Van al dat geschrijf ( gereis) krijg je maar honger van, en zo te zien laat het Elise zich goed smaken!!!



Het is ze niet aan te zien, maar deze dame is ook nog haar koffer kwijt geweest, bij aankomst in Hongkong. Het zal je maar gebeuren op zo'n reis nietwaar? Maar probleem was alweer vlug opgelost en nu maar hopen dat dit de enige rimpel is in hun reis. 


Hier rechts Marco die precies past in het straatbeeld van Hongkong, vinden jullie ook niet?

Vanaf hier gaan we verder met het verhaal maar zullen we de foto's die daar bij horen in een album zetten na ieder hoofdstuk.


Hongkong bestaat uit verschillende eilanden, en 1 van die eilanden hebben ze bezocht. Er was een uitkijktoren en prachtige wandelroutes, en op 1 van die eilanden staat ook nog een tempel met het grootste bronzen Boeddha beeld van de wereld.
 In het album volgen een aantal prachtige foto's van deze Boeddha.


Australië.

Zo dat was Hongkong, ze zijn ondertussen naar Australië getrokken, en zijn in Sydney aangeland. Ze zijn op bezoek bij Criss en Serena, en dat zijn volgens mij mensen die Marco op zijn eerdere reizen heeft ontmoet. En bij de oma van Criss aan het zwembad is het goed toeven, lekker koud biertje erbij, en genieten maar.

En geluk moet je hebben nietwaar? Er wordt een festival gehouden, het grootste van Australië met 100 bands en dj's, en dat was al 6 maanden uitverkocht. En dan moet je toch van geluk spreken, als je een paar dagen voor het festival nog twee kaarten te pakken kunt krijgen. Een paar foto's van het festival in het album hieronder.

En na zo'n festival moet er natuurlijk ook gerust worden nietwaar? Dus een fijn park uitgezocht en wat spelletjes gedaan, dan raken je oren ook het geboemboem kwijt denk ik.

Ze zijn inmiddels aangeland op 25-1 en gaan een ritje maken richting Blue Mountains waar Dirk, de vader van Serena,  je weet wel de vriendin van Criss, een tweede huis heeft.
Prachtig gelegen midden in de natuur, maar wel een eenvoudig optrekje. Onder, in het album, op de foto zie je van links naar rechts: Criss, Serena met de kleine Casey, Dirk, Marco en Elise. Met op de achtergrond waarschijnlijk het eenvoudige optrekje.

 En zoals je op de foto kunt zien, prachtig gelegen in een vallei. Zo zie je in ieder geval hoe mooi de natuur in Australië kan zijn.

Maar ja, het is niet alles goud wat er blinkt in de natuur, er zijn ook nog diverse spinnen, mieren en slangen. En als ik alles goed begrepen heb is Elise daar niet zo dol op!!!! En Marco niet op muggen, maar andersom wel. En jawel, de kangoeroes kunnen ook aardig groot worden. Na een rustpauze van een dag, zijn ze op 28-1 vertrokken naar Hunter Valley, een wijnstreek zo'n 3 uur rijden van Sydney. En als echte wijnliefhebbers moet er natuurlijk meteen geproefd worden, en daar sprongen er ook meteen een paar uit.
In de avond weer terug naar het hostel en genoten van een prachtig onweer van pakweg 2 uur, en natuurlijk ook mooie plaatjes van geschoten. Maar aan alles komt een eind, zelfs aan prachtig onweer. De volgende dag werd een bezoek gebracht aan het wijnhuis van
Audrey Wilkinson gelegen tussen de prachtige wijnvelden. En zoals je ziet was het er goed toeven, en onweer in geen velden of wegen te bekennen. Heerlijk toch?! Deze dag was ook de dag van terugkeer naar Sidney, maar voordat het zover was nog een bezoekje gebracht aan een dierentuin, waar je dicht bij de dieren kunt zijn, getuige de foto's.


En dan breekt weer de tijd aan om terug te keren naar Sydney, waar ze 's avonds lekker wat gewandeld, gegeten en gedronken hebben, en hoe kan het ook anders, tegen een kennis aanliepen, Bastiaantje geheten.Op de foto, in het onderstaande album,
gezellig tussen de twee andere vakantiegangers, bij de Habour Bridge. En natuurlijk ook het Opera House kwam in beeld. Zondag 31-1 zijn ze naar het strand geweest op Ma .nly Beach in Sydney, wel weer vroeg naar huis want op maandag 1-2 willen ze er met de camper op uit. Hieronder een paar mooie foto's van het strand. Lekker BBQ aan het strand, en natuurlijk een mooie zee!!!
 Dus maandagochtend al vroeg met de trein naar het centrum en op zoek naar Wicked Campers.
Maar helaas verkeerde deel van de stad, dus maar weer opnieuw op pad. Bij Wicked aangekomen ging er weer van alles mis, pinpassen die dienst weigerden, camper zwaar kl....., dus maar weer op zoek naar iets anders.
Om 4 uur middags kwamen ze aan bij Hippie Campers, en daar slaagden ze erin om een goede camper tegen redelijke prijs te bemachtigen. Dus dinsdag 2-2 konden ze eindelijk op pad, stuur rechts, rijbaan links, lange afstanden, airco aan en goede muziek, met andere woorden: KEIGAAF!!!!! De route is noordwaarts van Sydney naar Brisbane een afstand van bijna 1000 km.
Op die route kom je natuurlijk van alles tegen, leuke stranden, fijne campings, drukke plaatsjes en natuurlijk een hoop Australiërs.
 In het album een impressie.
Mooie plaatjes schieten aan het strand. Ik wist het, mooie plaatjes!!! Zie je die luchten!!.
En onderweg naar Brisbane kom je natuurlijk ook van allerlei dorpjes tegen, zoals Nimbin, maar voor ze daar aankwamen bezochten ze ook nog Minyon Falls.
En hoe kan het ook anders, daar moeten we een foto van in het verhaal zetten, want op WATERVALLEN zijn we dol!!! Daarna komen ze aan in Nimbin, een klein plaatsje waar van alles te koop is, maar niet om lang te blijven, want daar loopt me wat rond, dat willen jullie niet weten.  Maar het is niet alles goud wat daar blinkt, het kan er ook behoorlijk veel regenen en waaien, en hoe verder je naar het noorden komt hoe erger dat het wordt. En we zullen de spin maar de spin laten, er zijn mensen die daar niet zo'n liefhebber van zijn!!!
 En na dagen van regen krijg je overstromingen.


Maar niet bij de pakken neergezeten en verder richting Brisbane, maar eerst Surfers Paradise, het Scheveningen of de Costa del Sol van Australië.
Prachtige stranden, mooie campings, grote hotels en een warme zee, in ieder geval iets heel anders dan hier in het koude Holland!! En het is werkelijk om uit je dak te gaan, sorry, op het dak te gaan.
Zien we ook eindelijk de camper eens, ziet er best aardig uit, daar kun je een eind mee komen. Maar in Surfers Paradise kun je natuurlijk ook goed op stap gaan, en dat deden ze dus. En daar is ook het afscheid van Bastiaan, hij gaat verder naar Brisbane omdat hij iets minder tijd heeft dan onze twee wereldreizigers. Het is inmiddels alweer 13 februari 2010, en gaan nu met z'n tweetjes verder.
Volgende keer gaat het verder. En deze prachtige foto kan alleen maar gemaakt zijn op Valentijnsdag nietwaar?
Zelfs de bomen groeien hier Down Under. Ja ja Marco, dat komt ervan als je tegen Elise moet golven!!
En de reis gaat nu verder van Brisbane naar Cairns een afstand van ongeveer 1700 km.
En natuurlijk kom je onderweg een heleboel mooie zaken tegen, zoals steden, nationale parken etc. etc.
En natuurlijk dierentuinen in overvloed, en niet alleen om te kijken maar ook om vast te houden en te voelen.
En natuurlijk de crocys voeren met een lekker kippekopje en zo te zien vind Elise het wel leuk.
En dat allemaal in Townsville, een prachtige stad waar volgens mij nog ergens een rots over een heel mooi en duur huis hangt, en waar nu niemand meer in mag wonen in verband met de kans dat hij afbreekt en boven op dat huis valt.
Maar ondanks ons drukke programma toch niet de verjaardag vergeten van zusje Wendy!!!!

En natuurlijk ook van ons van harte proficiat Wendy met je verjaardag op 6 maart!!

En met dit hippe vanneke kun je ook nog te hard rijden zelfs!!! Maar met 200 Australische dollars ben je weer de man.
Of was het de vrouw?


Maar goed, even een pas op de plaats en wat mijmeringen over het dagelijkse leven van Marco:

Ik wilde vroeger altijd naar Australië emigreren, eigenlijk wilde ik dat tot voor kort zelfs nog. Australië is een geweldig mooi land, altijd lekker warm en een schitterende natuur en oceaan.
Nu ik hier eenmaal ben, ben ik daar toch iets anders over gaan denken. Soms lijkt Australië net 1 groot attractiepark, overal is alles ingesteld op toerisme, overal zie je backpackers en busjes zoals die van ons.
De natuur is nog helemaal authentiek, maar de bewoners, bedrijven, gemeentes en overheid al lang niet meer.
Over het algemeen zijn Australiërs super aardig, maar soms ook wel een beetje overdreven zoals Amerikanen ook kunnen zijn. En de Amerikaanse winkelketens hebben ook hier in Australië de boel veroverd. En zo verovert de Amerikaanse zakenwereld langzaam de echte wereld.
Maar ik drijf weg van het onderwerp haha.
Wat ik eigenlijk wil zeggen is simpelweg dit: het gras bij de buren lijkt altijd groener, maar ga bij jezelf na wat allemaal hebt en dan is het vaak zo slecht nog niet.

Wijze woorden van een wijs geworden man!!

En nu gaan we echt in de wolken.

Green island vanuit de lucht en het rainforest meets the rif. Prachtige plaatjes nietwaar?

 En vlakbij Innesfall, zo'n 100 km van Cairns ook nog Paronella Park bezocht en Elise schrijft er dit over:

Onderweg kwamen we langs Paronella Park. Iets heel aparts. Begin 20e eeuw kwam Jose Paronella naar Australië en nadat hij veel geld had verdiend wilde hij zijn droom verwerkelijken: Een prachtig huis omgeven door een fantastische tuin naast een waterval. Nadat het een en ander was verwoest door brand en overstromingen, is het nu onbewoond en compleet volgroeid met mos. See the Pics, dan snap je wat ik bedoel! Erg vet!


Z
o, we zijn nu in Port Douglas en hebben een duik en snorkel trip geboekt, maar daarover volgende keer meer.
Jammer dat er geen foto's zijn van de duiktrip naar het Great Barrier Reef. Maar dat het gaaf was geloven we direct!!!
Nou ja, dan gaan we maar een stukje rijden, want er liggen nog wat rotsen en woestijnen te wachten op ons.
Na een paar dagen rijden, en zo'n 2500 km. verder komen we aan in Alice Springs.
Het is het hart van Australië, het stadje zelf stelt niet veel voor, een vliegveld, een ziekenhuis en wat zandrivieren, maar het ligt wel in het midden van Australië. In het album wat indrukken tijdens de autorit naar Alice Springs.
Roadtrains zijn in Australië een normaal verschijnsel de wegen zijn hier zo uitgestrekt dat het niet rendabel is om met een gewone truck hier doorheen te rijden. Zie je, het lijkt bijna oneindig.
En ook de tankstations zijn een klein beetje anders dan langs de A2.
En ook de molens zien er iets anders uit dan hier, alhoewel, lopend langs de dommel richting Nederwetten staat er ook zo een, die lijkt er wel wat op!!!
Op een goede 500 km. van Alice Springs ligt de Uluru ofwel in gewoon Nederlands "Ayers Rock" eigendom, en heilige grond van de Aboriginals. De weg daar naartoe is niet zo saai als je zou denken. Niet alleen woestijn of zand maar een mooie afwisselende plantengroei en een paar natuurverschijnselen die we hier niet vlug tegen komen.

Bijvoorbeeld de termietenheuvels, of de Simpson Desert. En wat te denken van een meer in de woestijn? Ja ja, het is natuurlijk opgedroogd, met een hoop zout dat teveel is om op je ei te doen, maar toch een mooi gezicht nietwaar?! Lake Hart op de weg van Alice Springs naar Ayers Rock.
En dan, eindelijk de rots Uluru,
en dat is echt niet de enige die daar ligt, er zijn daar vele rotsen met dezelfde kleur op een rij, zijn wel een paar kilometer van elkaar af, maar mooi op een rij.
Bijvoorbeeld de Olga's, een stuk of drie kleinere formaties maar ook te zien op grotere afstand.
Je kan Ayers Rock ook beklimmen, en dan lijkt het hier of het gemakkelijk is gemaakt door een ketting te spannen, maar schijn bedriegt, je moet het eerste stuk zelf omhoog klimmen, voor je aan die ketting komt.
Er zijn ook al een stuk of acht mensen afgevallen die het niet overleefd hebben.
Eerlijk gezegd heb ik het ook een keer geprobeerd, maar aangezien ik geen klimgeit ben is het me niet gelukt, gelukkig voor Elise en Marco, zij wel!!! En zij vonden het COOL!!!!
Op 29-3 weer verder over de A87 richting het zuiden waar het koeler is, na zo'n 700 km. aangekomen in Coober Pedy, een opaalzoekers stadje, overal zandhopen waar gezocht is naar opaal.
Maar de reis gaat snel verder en ruim 500 km. verder aangekomen in Port Augusta, daar overnacht en de dag erop verder richting Adelaide. Onderweg gestopt in Clare in het hart van de Clare Valley, dé wijnregio van South Australië.
De volgende dag, het is dan 1 april, zijn ze de Riesling Trail gevolgd, en je zal het geloven of niet, maar ze deden dat op de fiets.
 Nou niet helemaal dus, want na een aantal wijnproeverijen was het volgens Elize alleen maar heuvel op, en wij weten natuurlijk beter hé!!!!!  Een foto van Clare Vally in het album.


Op 2 april verder gereden naar Adelaide waar natuurlijk even de stad verkend moest worden op de bekende manier, stappen dus.

Zondag 3 april verder gereden naar Port Fairy, dit ligt tussen Portland en Warrnambool in.
In Portland woonde een neef van de familie Hurkmans, Tony Hurkmans, hij is helaas overleden.
Port Fairy ligt vlak voor de mooiste kustroute ter wereld: The Great Ocean Road.
Kijk maar eens naar de foto's in het album. Een mooi doorkijkje, dan de Twelve Apostles,de London Bridge en als laatste Elize bij een van de outlooks waarvan er velen zijn langs deze route. In Augustus doen wij hetzelfde maar dan andersom van Melbourne naar Portland.
 En aan einde van de road komt dan Melbourne in zicht, een prachtige stad waar oud en nieuw elkaar afwisselen.
In Melbourne zelf maar ook in de omgeving is veel te beleven en als eerste een aantal mooie opnames van de stad, en dan gaan we de volgende keer verder.

De Eureka tower is een belevenis op zich, prachtige vergezichten, mooi uitkijk over de stad met de Jarrariver.
En natuurlijk de vele barretjes en eetgelegenheden. Vanaf hier gaan we delen van het reisverslag dat Marco en Elise iedere keer sturen overnemen, en daar zetten we dan weer wat foto's bij. 13.04. zijn we met de tram naar Fitzroy gegaan. Een trendy wijkje net buiten Melbourne met leuke restaurantjes, winkeltjes etc.! Lekkere koffie en een souflakirol naar binnen geduwd. Wat foto's gemaakt en verder naar Melbourne city. We wilden graag naar David o'Doh (comedian) maar die was helaas uitverkocht. We hebben toen kaartjes gekregen voor een andere show, maar na 5 minuten wilde ik die kerel al de nek omdraaien. Echt dodelijk saai. Maar gelukkig was er later op de avond wel een leuke show van Joel Creasey. Hij is pas 19 jaar en echt heel erg overdreven homo. dat gebruikt hij ook in z'n show en het is zwaaaar hilarisch! Super leuk!

15.04 Yarra Valley! Het wordt misschien een beetje eentonig maar we zijn weer naar een wijnvallei gegaan! Yarra Valley was ook echt mooier dan Clare Valley. We hebben lekker wijntjes geproefd bij een paar hele leuke wijnhuizen, kaas geproefd en later heerlijk gegeten in een wijnhuis. Verse steenoverpizza's met lekkere wijn. En voor het eerst in 3 maanden een echt brood! Dat kunnen ze hier nergens dus het was echt kei lekker om weer eens echt brood te eten haha
Gister, 17.04., zijn we naar de familie van Bastiaan terug gegaan. Rond het middaguur zijn we naar een voetbalwedstrijd gaan kijken van Leon, de oudste zoon. 's Avonds zijn we met Frans (neef van Bastiaan) naar een Australian Football Game geweest. Collingham tegen The Tazmanian Hawks. Wij waren voor de Hawks (die met zo'n 70 punten verschil hebben verloren haha) en het was echt kei leuk. Stadion met 70.000 man! Pretty BIG! Later nog een biertje gedronken en lekker naar bed.


19 april hebben we de hele dag gereden richting Sydney en 20 april zijn we in de middag aangekomen. Weer bij Chriss en Serena. Het voelde meteen alsof we thuis kwamen. We zijn hier ook begonnen en die twee zijn zo ongelooflijk gastvrij. Niet alleen wij twee slapen er nu weer, maar ook het zusje van Chriss (Tara) verblijft hier al een aantal maanden en dat terwijl ze net 4 maanden geleden een baby hebben gekregen. Niets is teveel, koken hoeft niet en het ontbijtje staat 's ochtends altijd klaar.
's Avonds hebben we bijgepraat over wat er de afgelopen maanden is gebeurd en verder gewoon veel lol gehad.
22 april (mijn broertje wordt 16!!! Happy B-day ) zijn we Met z'n tweeën Sydney ingegaan. In het centrum staat de Sydney Tower met uitzicht over de hele stad. Zwaar vet! Hierna zijn we naar Kings Cross gegaan, een levendige wijk die bekend staat als de Rosse buurt. Chriss werkt hier in een slijterij. Hij was echter pas twee uur later afgewerkt. Toevallig was er een Tattooshop tegenover en hier konden we mooi de tijd verdrijven d.m.v. Marco's voet te laten tattooeren. Hij wilde al langer een zwarte roos op zijn voet, en dit was de beste shop in Sydney, so why not! 24 april. Last Day in Aussie!!!!!! Ruim 3 maanden zijn omgevlogen. Australië is al weer voorbij! Dus als afsluiter zijn we met Tara, Serena en de baby, Chriss 2 (er zijn er twee) en wij naar een super relaxt strand gegaan in Sydney. Heel rustig en klein dus perfect voor de laatste dag
Later zijn we nog naar de cliffs gereden waar Captain Cook voet aan land heeft gezet en waar je een meesterlijk uitzicht hebt over de zee! Kicken


Nieuw-Zeeland

En dan 25 april... Serena en Chriss brengen ons naar het vliegveld en om 08.55 uur vertrekt ons vlieg vanuit Sydney naar Christchurch. Na aankomst hotel gepakt en ook de volgende dag zijn we in het hotel gebleven. De ING moest namelijk onderhoud verrichten aan het Creditcardsysteem NET op de dag dat wij met onze creditcard een camper moesten huren. Maar goed, wat niet is dat is niet toch!?
Dus deze ochtend alsnog de camper opgehaald, aangereden richting het noorden en nu net aangekomen in Kaikouri. Vanuit hier kun je alles doen wat je wil. Het is een van de mooiste plekjes ter wereld waar zo'n hoge bergen pal aan zee liggen. Echt onvoorstelbaar mooi! Nieuw Zeeland gaat nog heel wat moois brengen! We zijn benieuwd !!!!!! En in het album We zijn nu een week in New Zealand en ik kan nu gewoon al zeggen dat ik dit land mooier en fijner vind dan Ozzy. De natuur is zoooo indrukwekkend, maar dat zien jullie zo meteen zelf wel op de foto's. Bergen tot 4000 meter, meren, zee, strand, jungle, bossen, noem het maar op. En het is allemaal mooi!
We werden van de week wakker in ons busje wat we aan het strand geparkeerd hadden. En we doen de gordijntjes open, zien we echt de mooiste zonsopkomst ooit! Te bizar voor woorden (gelukkig niet voor foto's, haha) Wij die bus uit om foto's te maken,
liggen er gewoon 2 zeehonden op 15 meter afstand van onze bus op een rots te slapen! Dat soort dingen maak je hier dus gewoon mee! Heel gaaf!
Later die dag nog een mooie wandeling gedaan van 12km langs het strand en door de bossen. En uiteindelijk uitgekomen bij een zeehonden kolonie, wat super leuk was om in het echt te zien. Die beesten zijn dus echt heel erg lui. Ze liggen eigenlijk heek de dag op een rots te slapen en ze storen zich helemaal niet aan mensen die op een paar meter afstand foto's staan te maken. Wel hele mooie beesten om in het echt te zien.
NZ staat ook bekend om zijn gweldige wandelingen, daar hebben ze zelfs een aparte lonely planet van. je kan hier 5 daagse tochten maken van berghut naar berghut en dat willen we deze week dus ook gaan doen. Elise had al goeie hoefjes om te wandelen dus heb ik er hier ook maar een paar gekocht, want op mijn Nikies zal ik maar niet de bergen in gaan. En ze zijn inmiddels al lekker ingelopen want eergisteren hebben we een super vette wandeling langs het strand en door de jungle gemaakt.

Langs het strand hebben we blowholes gezien. Dat zijn een soort tunnels door een stuk gebergte heen, en als het vloed is dan spuit daar bij iedere golf een klap water uit daar word je bang van. en dat geeft echt een schitterend gezicht. Later die dag zijn we nog een jungle wandeling gaan doen en die was ook weer geweldig. Flink sportief bezig dus!

Nu zitten we echt tussen de bergen en we zouden vandaag eigenlijk een gletsjer wandeling gaan doen, maar we hoorden gisteren al dat het vandaag KAK weer zou worden dus dat hebben we maar uitgesteld tot morgen.
Daarom hebben we gisteren ook een flinke borrel gedronken, moet kunnen op zijn tijd en NZ is nou niet bepaald het mekka qua uitgaan dus doen we het maar gezellig met z'n tweetjes in de camper!

03. 05 / 15. 05 Gletsjers, Queenstown, Milford etc

Zo zo Back in Action! Hee Hoi Hallo allemaal! Er zijn weer een hoop mooie foto's gemaakt, een hoop vette dingen gezien en 20 miljoen schapen voorbij gereden! Na ons vorige blogje zijn we even bij de Gletsjer gaan kijken in Frans Jozef. Super vet om het ding te zien! En ontzettend groot ook! 13 Km lang! De wandeling ernaartoe was over een groot 'veld' van rotsen en stenen met een helderblauwe rivier ertussen en erg laaghangende wolken. Het werd helaas donker dus we moesten terug en hebben die avond verder niet heel erg veel meer gedaan. 4 mei werd het weer gelukkig een heeeeel stuk beter! We hadden het uitzicht nog niet kunnen zien, maar vanuit de camping waar we stonden keek je dus uit op prachtige Alpentoppen met eeuwige sneeuw! Zonnetje erbij maakte het helemaal af!! We zijn dan ook begonnen aan een 8 uur durende wandeling/klim de berg op. Maar helaas was alles door de bossen en uitzicht was er dus niet. Dus na anderhalf uur omgekeerd en nog even naar een mooi meer gelopen. Hierna terug naar het dorpje en in de herfstzon een heerlijke bak leut gedronken.
Na de koffie naar het volgende dorpje en daar naar een meer gegaan. Hier hebben we zwaar vette foto's gemaakt van de alpen die reflecteerden in het meer!! I know, we are like Japanese
De volgende dag hebben de andere gletsjer uitgecheckt en toen richting Queenstown gereden! Onderweg kwamen we langs Blue Pools, een plekje in de bossen waar het water echt knalblauw is. Het is bijna allemaal gletsjerwater wat je in de rivieren ziet hier, en dat maakt het zo blauw. Echt zwaar vet!! Nadat Marco met zijn voetjes in het water is gegleden zijn we terug gegaan naar de camper en hebben onze rit vervolgd door bergen en langs dalen. Waar je zo kunt verdwalen. Waar het leven simpel is. Dorpjes mat 1 slager, 1 bakker en een kleine Supermarchee! Hahaha alles is hier mooi, dat is het punt
De camping aan het meer was ook weer fantastisch en we hebben nog nooit ZO VEEL sterren gezien! FANTASTISCH!!

En dan: Queenstown. Om een lang verhaal kort te maken: Adventure Capital of the World met de mooiste ligging. Ouderen dromen ervan hier hun laatste dagen te slijten en jongeren kunnen uit een vliegtuig springen/bungy jumpen/paragliden/jetboaten etc etc etc!!!
We zijn hier van 6 t/m 10 mei gebleven en hebben niets avontuurlijks gedaan. Het is gewoon een heerlijk plaatsje om te zijn en een aantal dagen te blijven.
We zijn een keer gaan uiteten, hebben Frizbee-golf gespeeld in het park, naar de bioscoop, kaarten gestuurd naar huis, en meer van dat soort dingen die af en toe heerlijk zijn om op je gemakje te doen.

Vervolgens zijn we 11 mei naar de Gibson Valley gegaan. Fantastische wijnstreek bij Queenstown met de mooiste ligging! Tussen de dramatische bergtoppen en met helderblauwe hemel hebben wij dan ook een heerlijk flesje wijn buit gemaakt en een kaasplankje van 2x2 rustig achter onze holle kies geschoven. (Wat voor Marco moeilijker was dan voor mij, want hij heeft in Queenstown zijn verstand(-skies) weg moeten laten halen )
Van de Winery hebben we ook stiekem twee glaasjes mee naar huis genomen maar ik heb ondertussen alweer 1 van de 2 glazen laten sneuvelen, dus helaas moeite voor niks!

En dan 12 mei richting Te Anau. Vanuit hier is er een Highway die naar Milford Sound gaat, en echt (wederom) een van de mooiste wegen ooit. Naar mijn mening overtreft deze weg alle anderen tot nu toe! Je beging langs reusachtige meren die op de achtergrond worden bijgestaan door mega hoge bergtoppen. Vervolgens een stuk door het woud om uit te komen op een open stuk grasland met uitzicht op een fantastisch dal waar de wolken licht geven door de zon die net achter de wolken dat extraatje geeft!! Dan gaat de weg verder tussen super hoge bergen die volgroeid zijn met varens en bomen, sneeuwtoppen die je net kunt zien door de wolken heen. Door een geweldige tunnel, alleen uitgehakt en 1.5 km lang. Tussen de bergen door het dal in met watervallen overal om je heen. En dan ben je in Milford Sound.

Hier hebben we de 13e een boottocht gedaan om 10u in de ochtend. De bergen steken hier stijl omhoog uit het stille, helderblauwe water. Het regent hier 200 dagen per jaar en er valt zo'n 9 meter regen in een jaar. Hierdoor zijn er watervallen all over the place. Het lijkt wel of de bergen huilen. Het is zo'n mysterieus aanzien! Echt heel erg mooi. Je hoort ook alleen de watervallen en verder niets!
Maar goed, hierna terug na Te Anau over wederom die mooie Highway en toen door naar het zuidelijkste deel van het Zuidereiland van Nieuw Zeeland. Snapte 'm nog?
Hier kwamen we gister dan ook aan. Eerst naar Waipapa Point (I know, de namen slaan nergens op). Hier hebben we zeeleeuwen gezien, met op de achtergrond een wilde zee en een oude vuurtoren. En er was hier niemand! Vervolgens naar Slope Point. En nu komt ie: dat is het zuidelijkste deel van het zuidelijk deel van het Zuidereiland van Nieuw Zeeland!! hahahaha

De wandeling ging door een weiland met 10 miljoen schapen. Leukste was eigenlijk nog om die schapen bang te maken, dan rennen ze heel snel weg en gaan 10 meter verderop allemaal tegelijkertijd plassen van de schrik!! Haha
Maar goed, een stukje verder bij Curio Bay kwamen we met onze camper vast te zitten in een weiland. Na alles te hebben geprobeerd moesten we toch echt terug lopen naar het dorpje en daar hebben we hulp gevraagd. Die mannen maakten dat wekelijks mee vertelden ze, dus met een lachje en een grapje waren we in een poep en een scheet weer 'en route'.

En goed, vandaag zijn we in Dunedin. We zijn er net achter dat het zaterdag is dus we zullen zien wat het stadje te bieden heeft!
Met 110.000 inwoners is dit echt GROOT dus hopelijk een goed avondje uit. (De eerste sinds Sydney!!) Vanaf 17 mei zijn we eigenlijk weer begonnen. Vandaag stond de Otago Peninsula op het programma. Van alle zeeleeuwen, zeehonden, 2 soorten penguins en een unieke Royal Albatros kolonie op DE plek waar dit allemaal zo toegankelijk is, hebben we 1 albatros en 1 dooie pinguïn gezien. Domper!! Maar wel een zwaar vette strandwandeling gemaakt tussen hoge cliffs op een helemaal verlaten strand! Erg vet!
We zijn hierna maar verder gereden naar Omaruaruatiki o.i.d.(want alles heeft hier een rare naam) en hier wel echte pinguïns in het wild gezien! Super lief!! Je kunt ze voornamelijk 's avonds zien als ze aan land komen en da's echt heeeel erg schattig

En dan de volgende dag naar Christchurch. Hier zijn we ook begonnen dus het cirkeltje om het Zuidereiland van NZ is klaar! Christchurch is een prima stad maar niet echt bijzonder. Dus na een overnachting zijn we wederom verder gereden.

We moeten naar het noorden om daar de boot te pakken naar het Noordereiland, en dus een stuk dezelfde weg rijden als in het begin. Maar dat is goed, want nu komen we wederom in Kaikoura en dan gaan we WALVISSEN kijken!! Woehoe!

Bij aankomst hebben we de walvisdag geboekt voor de volgende dag en zijn naar een Sheepshearing Show geweest! Zwaar komisch! De man die het schaap scheert legt eerst van alles uit, je mag een grote ram aaien (serieus, het beest weegt gewoon 160 Kg!!!) en wat foto's maken, dan wordt er een schaap geschoren en dat is allemaal kei grappig om te zien!
Maar goed, al lang niet zo boeiend als walvissen kijken natuurlijk

En 20 mei is het dan zo ver! We zijn met een boot de zee op gegaan rond half 2 's middags en dan gaat de Crew zoeken naar walvissen. Kaikoura is uniek in de wereld omdat de zee al heel snel meer dan een kilometer diep is. Daardoor zijn er altijd walvissen zo dicht bij de kust. Tijdens de boottrip krijg je een hoop info over die beesten en na een uur zoeken komt er een walvis boven water! Echt HEEL vet! Deze was nog niet volgroeid maar al zo'n 12 meter lang! Hij ligt een minuut of tien stil voor de boot, en duikt dan weer de diepte in. Dan zie je z'n staartvin helemaal boven water komen! Heel vet en een mooie foto!!
En op de weg terug zijn we door een school dolfijnen gevaren. Ze springen helemaal langs de boot af en zijn echt kei lief!!
Superdagje vandaag
21 mei zijn we maar naar het Noordereiland gevaren. Aangezien het toch regenachtig was en de tocht 3.5 uur duurt, was het een prima dag. De boot vaart naar Wellington, hoofdstad van NZ. (ik heb altijd gedacht dat Auckland de hoofdstad was maar goed, zal wel aan mij liggen ) Wellington is echt super leuk! Een aparte stad, artistieke mensen en gruwelijke koffie

We zijn hier naar Te Papa geweest. Het beste museum over NZ. We wilden onderhand wel wat meer over de cultuur weten en het was best aardig. Hierna nog lekker door de stad gewandeld, wat gegeten etc.... En toen weer verder gereden richting het noordoosten.
Hier liggen namelijk twee stadjes, Hastings en Napier. En eromheen ligt een super leuk wijngebied. Dus heerlijk wat wijntjes geproefd de 25e van mei! Maar dat was niet de enige reden waarom we naar het noordoosten wilden. Hier begint namelijk de Pacific Coast Highway, een erg mooie snelweg die je niet mag missen volgens het reisboek.
Nou, wij zijn van mening dat die schrijver van de Lonely Planet misschien een drang had om zich af te zonderen van.. uhm.. tsjaa... ALLES??? Het is helemaal niet zo boeiend om hier te rijden, het regende de hele dag, we hebben op 300 km misschien 10 km kustlijn gezien en de stadjes die zoooo de moeite waard zouden zijn... hmm... zou ik mijn hond nog niet willen begraven! (sorry sorry) Echt ontzettend saai. Het was totaal niet boeiend, maar ja. Niet alles kan leuk zijn natuurlijk
Dus na die lange tocht van gister zijn we maar richting wat boeiendere plekken gegaan. Net aangekomen in Rotorua. Dit is het meest toeristische plekje in NZ. Meer dan 3 miljoen bezoekers per jaar door de Maori-cultuur en de natuurlijke Spabronnen en vulkanisme. We zijn benieuwd!!!
Goed, jullie zijn nu in ieder geval op de hoogte van wat we hebben meegemaakt. Ik wil alleen nog eventjes vertellen hoe het hier nou werkelijk is. Het is hier eind herfst, vrij regenachtig de laatste tijd, temperaturen van zo'n 15 graden. De natuur is prachtig! Het Zuidereiland is tot nu toe wel veel mooier en aparter.
Wat wij zwaar vet vinden tot nu toe: de wijngebieden (maar dat was wel duidelijk ), de gletsjers, kustlijn van het Zuidereiland, alle dieren die je hier ziet en zeker de bijzondere natuur.
Waar we nu wel een beetje genoeg van hebben: slapen in die camper (echt waar, dat matras is zo hard als een plank!!), campings (je hebt nooit je eigen ding, alles moet je delen met families en bejaarden haha), het slechte weer af en toe. En dat er NOOIT iets te doen is ergens na 6 uur 's avonds. Straten zijn helemaal leeg. Er is gewoon niemand die leeft na het eten.
Nieuw Zeeland is echt fantastisch, maar Thailand komt nu heel dichtbij en daar kijken we echt naar uit! Zon zee strand! Lekker relaxen! Hmmmm!! Nou hopen dat er wat minder opstanden zijn in Bangkok en dan gaan we weer heerlijk genieten van de zon!

28 tm 31 mei ->Tongariro National Park en Taupo

  Na ons vorige blog zijn we eigenlijk meteen maar weer doorgereden richting Taupo. Rotorua was toch iets te toeristisch

Taupo is wel heel cool! Skydive Capital of the World en het ligt aan het grootste meer van Nieuw Zeeland.
Op de achtergrond zie je Mount Tongariro en andere vulkanen van het Tongariro National Park.
29 mei hebben we een beetje een baaldagje gehad. Marco's zonnebril viel kapot en de camera weigerde weer eens. Dit doet ie vaker, en elke keer nadat we een blogje hebben geschreven. We hebben het even uitgezocht en wat blijkt: op elke memorycard stonden 2 of meer virussen door het uploaden van foto's in een internetcafé! De enige manier om de foto's terug te krijgen is ze bij de Camerashop door een programma te laten halen. Kost natuurlijk weer geld!
Maar het ergste is dat zo'n 20 procent helemaal beschadigd zijn! We hebben ze net opgehaald en er zijn veel foto's kapot! Echt SUPER klote! Maar ja, je doet er niks aan. Dus een wijze les: geen foto's uploaden in een internetcafé zonder duidelijke virusscan!
Maar goed dat mag de pret niet drukken. We zijn naar de film geweest 's avonds en de volgende dag was weer leuk! Super mooie dag. Dus we zijn bij watervallen gaan kijken en daarna een potje golf gespeeld! Kei leuk En heerlijk in het zonnetje! (het is namelijk bijna winter hier dus we hebben al vorst in de nacht! Bah)
Toen we terug kwamen op de camping hebben de een wandeltocht geboekt. De Tongariro Alpine Crossing. Het is de mooiste dagwandeling in NZ en trekt hoog door de bergen en vulkanen in Tongariro National Park, een vulkanisch natuurpark! Kicken!!
En dan moesten we 31 mei ook wel echt vroeg ons bedje uit. Half 5 opstaan, alles klaarmaken, en dan werd je met een bus opgehaald en naar de start gebracht. Alleen al vanaf de parkeerplaats is het fantastisch. De mooiste vulkaan ligt recht voor je, bedekt met sneeuw. Je loopt eerst over een vrij vlak stuk voordat de klim begint. Halverwege de klim loop je door een vallei tussen twee kraters in, overal ligt sneeuw op de bergen om je heen en de zon heeft de hele dag geschenen! Prachtig!
Je komt langs kratermeren, knal groen maar ook soms weer hele andere kleuren. Er komt op veel plekker stoom uit de grond en rotsen kunnen super heet zijn!
Het uitzicht op de top was echt fantastisch! Wij zitten hier in het midden van het eiland en je ziet een andere berg, Mount Taranaki aan de westkust, super goed liggen. Dat is 180 km verderop! Waanzinnig! Echt een hoogtepunt!
Het afdalen is ook leuk, totdat je bij een bordje komt dat zegt dat je nu pas op de helft bent! De laatste 6 km waren het ergste, want het was behoorlijk heftig! Maar zeker de moeite waard! Na 8 uur wandelen waren we eindelijk bij de finish!
Vandaag doen we lekker niks (omdat we geen andere keus hebben aangezien we allebei lam zijn van de spierpijn ) en dan gaan we deze week richting Auckland. Laatste weekje NZ! Wat gaat het toch weer snel!


Thailand.


Zo, dat is even geleden! Ruim twee weken zijn alweer voorbij maar we hebben zeker niet stil gezeten! De vorige blog was in Nieuw Zeeland, deze alweer in Thailand! Dus we zijn verhuisd van de vorst naar de witte, zonovergoten stranden!!

Maar goed, we hebben nog wel iets gruwelijk vets gedaan voor we op 10 juni naar Thailand vertrokken. Na de wandeling van de vorige blog hebben we een dag of twee rust genomen. Spierpijn en luiheid overheerste eigenlijk alles en dat was heerlijk! We hadden op de camping filmkanaal dus we hebben ons wel vermaakt. Maar toen we besloten hadden om 3 juli te vertrekken uit Taupo en richting Auckland te rijden, kwam Marco met een onverwachte maar ZWAAR vette verrassing aan! Namelijk: SKYDIVEN!! Ik was vrolijk de was aan het opvouwen en de bus aan het opruimen, toen Marco stiekem naar de receptie was gegaan en een skydive had geregeld voor een uur later!
Ik had echt niet gedacht dat we dat zouden gaan doen, maar kwam even niet bij van het lachen! Dat heb ik altijd al willen doen! Dus een uur later stond er een limo op de stoep en zijn we afgevoerd naar de luchthaven. SPANNEND!!!

Eenmaal aangekomen, krijg je wat instructies, een dvdtje waar een skydive opstaat zodat je een idee hebt wat er gaat gebeuren. En dan komt je 'begeleider' die jou in een pak hijst, dan moet je nog even wachten.... en dan ga je het vliegtuigje in! Het gaat allemaal zo vlot. Je hebt bijna geen tijd om zenuwachtig te worden! En voor je het weet zit je al in het vliegtuig en weet je dat je er maar op 1 manier uit kunt... JUMPEN!
Marco zat bij het luik dus die moest er als eerst uit en ik zat precies aan de andere kant dus moest als laatste. Ondertussen maakt je begeleider wat filmpjes want we hebben er een dvd bij gedaan zodat we alles nog eens rustig kunnen kijken en de mama's thuis een beetje bang kunnen maken Hahaha

En dan...... RIIITSSSSS.... het luik gaat open, de wind waait door het vliegtuig, ik knipper een keer en.... WEG MARCO!!! HOPPAAAH!! Daar ga je dan, aan een man vastgehaakt val je gewoon door de lucht met 200 km/uur naar beneden!! Ongelooflijk!! En zo is de volgende al weer weg.... nog 1... nog 1.... en toen moest ik nog..! Je hebt geen keus dus je laat het gewoon gebeuren. Maar als je uit dat vliegtuig gaat en daadwerkelijk over de kop rondzweeft in de lucht!! Dat is zo vet! Onbeschrijflijk!! Het lijkt ook niet op vallen, je voelt je alsof je aan het vliegen bent!! Het weer was fantastisch dus we keken uit over het meer van Taupo en alle bergen eromheen met de zon die in je ogen prikt! Geweldig!
En na 1 minuut gaat de parachute open en is alles stil... Je zweeft heerlijk naar beneden, kunt alles op je gemak bekijken... Super relaxt!
En dan sta je voor je het weet alweer op de grond. Wat een ervaring! We vonden het geweldig!!

Goed, er is in NZ niets meer wat dit overtreft wat de laatste paar dagen betreft, maar we hebben nog wel wat leuke dingen gedaan. 4 juni zijn we naar Glowworm Grotten gegaan. Het is net de droomvlucht met al die lichtjes aan het plafond van de grotten. Heel mooi! Hierza zijn we verder gegaan naar Auckland.

5 juni hebben we een dagje Auckland gedaan maar die stad is eigenlijk helemaal niet zo super. Het is een stad. Je kunt er shoppen en eten. Et cetera. Maar Wellington is veel leuker! Dus de laatste paar dagen zijn we wat rond gaan rijden in het gebied boven Auckland. Daar hebben we een fijne camping gevonden waar we twee dagen zijn gebleven. 9 juni hebben we 's ochtends de camper schoon gemaakt, terug gebracht en overnacht in een hotelletje bij de luchthaven om vervolgens op 10 juni vanuit Auckland, via Sydney naar Bangkok te vliegen! Thailand HERE WE COME!!

En dan wordt je 11 juni wakker in het tegenovergestelde van de afgelopen 5 maanden. Een hotelkamer met groot 2 persoons- bed, airco en ontbijtje op bed. Midden in een zwaar vette, super drukke en chaotische stad waar het noooooit stil is! En wat is het leuk hier! We hadden echt weer behoefte aan wat drukte om ons heen, leuk op stap, gruwelijk lekker eten! Dus na het ontbijtje de stad in. Met de taxi naar de Wat Pho tempel. Maar voordat we binnen waren werden we al een Tuktuk ingepraat en zit je midden in het ronkende verkeer van Bangkok, waar de benzine je om de oren vliegt!! Je hoeft ook niks te betalen voor die Tuktuk, ze nemen je mee naar allerlei winkels waar je 'even' binnen moet. De chauffeur krijgt namelijk benzinebonnen als hij klanten afdropt. En wij moeten dan naar binnen. Maar ja, ik had geen diamanten ring of maatpak nodig dus na 5 minuten waren we steeds weer op pad. Gelukkig! We hebben zo wel de Golden Boeddha gezien en na de Tuktuk-rit zijn we op Koh San Road wat gaan winkelen. Terug op Sukhumvit Road (waar ons hotel ook is) hebben we ons heerlijk laten masseren, 's avonds voetbal kijken bij de sportsbar onder het genot van Singabier en Sangsomwhiskey! Toppie!
En dan natuurlijk eindelijk weer eens goed op stap in Bangkok! Heerlijk gefeest bij Soi Cowboy! Heerlijke eerste dag Thailand gehad

De volgende dag na het ontbijt en een lekkere koffie, door het winkelcentrum MKB gelopen. Vervolgens verder gewinkeld in een gezellig, hip wijkje en over de markten. Onderweg pik je wat heerlijke saté mee van 1 van de miljoenen voedselkarretjes. Alles is lekker hier dus maakt niets uit wat je kiest 's Avonds naar Pad Pong (wijkje) gegaan en wat gegeten. Maar Pad Pong is irritant druk met verkopers en proppers die een half uur bij je blijven. Dus toch maar terug naar de buurt bij ons hotel, een spelletje gedaan aan de bar en vervolgens voetbal gekeken bij Soi Cowboy.

Het is trouwens zwaar vet om in Thailand het WK te volgen. Het leeft hier behoorlijk en er zijn reizigers over de hele wereld eigenlijk, dus de sfeer is perfect! Thais commentaar is minder, maar we hebben gister een plek gevonden met Engels commentaar! Eindelijk.

De laatste dag in Bangkok, 13 juni, zijn we de dag begonnen met een uitgebreide voetmassage en vervolgens hebben we geschaakt in Lumpini Park. Aan de zijkant van het park bij de grachtjes liggen overal super grote varanen! Sommige 1.5 tot 2 meter lang! Echt flinke apparaten! En ook echt SUPER veel! Daarna hebben we op de terugweg nog een groen slangetje gezien in een boom. Hiern zijn we wat gaan eten en 's avonds hebben we een zwaar vet schilderij gekocht op Koh San Road! Super cool!

En 14 juni zijn we naar de eilanden gevlogen. We kwamen rond15.00 uur aan op Thong Nai pan Noi, op het eiland Ko Pangang! En hier is het echt meesterlijk! Verschillende barretjes en restaurants, allemaal relaxt! We slapen op een bungalow op aan het strand, hangmatje erbij en een boekje lezen. Restaurantjes zitten er genoeg op het strand, dus je eet een lekker vers visje die ze vandaag hebben gevangen van de BBQ met je voetjes in het zand. Overal lopen hondjes zond die van niemand zijn maar wel hier wonen. Die komen er even bij liggen als je op het strand gaat liggen en als je naar een barretje gaat ligt er altijd wel ergens een hondje (of 5) te slapen op de dansvloer! De vibe is hier ongelooflijk fijn!

En Han en Marieke, vrienden van Marco, waren hier ook. Dus toen we aankwamen zijn we 's avonds samen Nederland-Denemarken gaan kijken! En natuurlijk lekker wat gaan drinken
Verder hebben we hier gister een scooter gehuurd en zijn het eiland gaan verkennen, over de super ongemakkelijke wegen hier! Dit is zwaar offroad niveau en kei leuk om te doen
's Avonds hebben we Thaise kookles gehad dus als we terug zijn zullen we flink wat Curries gaan maken
En goed, het leven hier is heel relaxt. Je hoeft niks maar kan alles. Mensen zijn waanzinnig vriendelijk en eigenlijk wil je hier wel wonen. Gister hebben we Spanje-Zwitserland (wie had ooit gedacht dat de Zwitsers zouden winnen ???????!!) gekeken OP het strand, op groot scherm terwijl je op een relaxbed ligt onder de palmbomen met een cocktail erbij! Wat een leven! Helemaal relaxt!!
Maar goed, wij gaan weer verder genieten! We komen eerder naar huis dus we moeten onze tijd goed benutten
8 juli vliegen we terug dus we hebben nog 3 weken!

Dus.... See you guys soon!!

Helaas, we zullen het deze en volgende keren zonder foto's moeten doen.


Van ziekenhuis naar beachparty

 

 Tjonge jonge wat een week hebben we weer achter de rug! Ditmaal niet veel moois te melden, wel weer een avontuur rijker.
Vorige week zaterdag nog naar de Half moon party geweest op Koh Pangang wat echt super vet was! Midden in de jungle hebben ze gewoon een gruwelijk vette openlucht club gebouwd die helemaal integreerd in de jungle. Dik soundsystem en een relaxte sfeer maakten het tot een onvergetelijk feestje. En de terugweg naar onze bungalow was al net zo bijzonder, achterin een pickup die vol lag met kussens hebben we heerlijk gelegen en naar de sterren gekeken. Dat was nog eens een fijn taxi ritje haha.

Zondag voelde ik me iets minder, maar dacht dat dit de kater moest zijn van de half Moon party. Toen ik maandag nog steeds niet lekker was en ook duizelig begon te worden en later ook koorts kreeg begreep ik dat er iets anders aan de hand moest zijn. En toen begon de nachtmerrie! Doodziek heb ik tot woensdag in bed gelegen in onze bungalow. Hoge koorts, hoofdpijn, duizeligheid en extreme vermoeidheid waren de klachten. Maar ik wilde niet naar de dokter ondanks herhaaldelijk verzoek van Elise. Toen ze van het resort zeiden dat het beter was om toch even naar het ziekenhuis te gaan, zijn we toch maar gegaan. En dat betekende van de ene kant van het eiland helemaal naar de andere kant van het eiland door de jungle. Geen fijne rit als je doodziek bent dat kan ik je garanderen!
Een ziekenhuis op een eiland in Thailand is niet hetzelfde als in Nederland zoals je je misschien kunt voorstellen. De hagedissen liepen er in de behandelkamers gewoon over de muur en de dokter was niet ouder dan 23, hij leek wel 18! En daar moet je dan bloed laten prikken????? Uit de bloedtest bleek wat andere Thai ons al voor gewaarschuwd hadden, Dangay Fefer! Dat is een virus wat wordt overgebracht door muggen, een soort van Malaria zeg maar, maar dan iets minder erg. Die kinderdokter wilde mij ter observatie in het ziekenhuis houden, maar dat zagen elise en ik niet zo zitten, we hadden zelf ook al wat onderzoek gedaan op internet en wisten dat een verblijf in het ziekenhuis niet echt noodzakelijk was, maar vooral heel erg duur! Ik kreeg medicijnen mee en moest 2 liter water per uur drinken om de bacterieen zo snel mogelijk uit mijn systeem te laten gaan. Ook moest ik iedere 8 uur terug naar het ziekenhuis om mijn bloed te laten controleren of het niet erger zou worden. Dat betekende dus dat we dicht bij het ziekenhuis moesten blijven. We vonden een prima hotel vlak bij het ziekenhuis met een fijn bed en roomservice (niet onbelangrijk als je je bed niet uit kunt)
En daar heb ik dus een week lang in bed gelegen, doodziek. Naar de wc lopen kostte me al teveel moeite. Ik was zo duizelig dat wanneer ik mijn ogen dicht deed ik misselijk werd, net als wanneer je dronken bent zeg maar. En mijn ogen deden zoveel pijn! Hoofdpijn die een week lang niet wegging, diarree, tot 41gr koorts, echt helemaal uitgeput was ik. een hel!
ik dank god op mijn blote knietjes dat Elise erbij was, want een betere zuster kon ik me niet wensen! Zij zorgde ervoor dat ik genoeg dronk en op tijd mijn medicijnen binnen kreeg en dat ik ook af en toe iets at. Thanks Honey!
Na een week ging ik me langzaam weer wa
beter voelen en nu voel ik me weer prima, ben alleen nog wat vermoeid. Tijd om te verhuizen dus!


Gisteren zijn we verhuisd van Koh Pangang naar Koh Samui, het grootste eiland van Thailand. Behoorlijk toeristisch, maar daar hadden we ook behoefte aan na 10 dagen in 1 kamer doorgebracht te hebben. We zitten op een mooi strand, lekker druk en veel feestjes. Gisteren op een beachparty weer een paar biertjes gedronken en dat beviel goed. 50/50 Marco is langzaam weer de oude!
Dit is onze laatste week in Thailand, volgende week donderdag zijn we weer thuis. En zien we alle lieve vrienden en familie weer. En ik zal eerlijk zijn, daar kijk ik best wel naar uit!
Het einde van onze reis Zo lieve vrienden en familie die ons al die tijd zo trouw hebben gevolgd!
We staan nu bij onze gate op Bangkok Airport. Onze vlucht vertrekt over10 minuten naar Londen en daar aangekomen vliegen we meteen weer door naar Schiphol. Het is nu 1.30 uur in de nacht hier, thuis is het 5 uurtjes vroeger. Als het morgenvroeg in Nederland 11 uur is, zijn wij weer op vertrouwde bodem.
Ongelooflijk dat er alweer 6 maanden voorbij zijn gegaan. Als we er nu opterug kijken is het omgevlogen. Dat vertelde iedereen ons al voordat we vertrokken in januari, maar het is echt zo!!
We hebben een fantastische reis achter de rug, zo veel gezien en zo lang zo vrij geweest.... Het was een droom die werkelijkheid is geworden!!!! WOEHOE!!!
Maar nu zijn we ook weer erg blij om de vriendjes en familie weer in onze armen te kunnen sluiten.
Onze droom is werkelijkheid geworden en wij zijn weer een illusie armer! Hahahha

Thanks voor alle berichtjes en tot heeeeeeeeel snel!!

 
Hele dikke kus van Marco en Elise!!!!!!!!!!!!




Reactie plaatsen

Reacties

Er zijn geen reacties geplaatst.